Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, iż antybiotyki nie zagrażają bakterii, gdy ta znajduje się w stanie spoczynku. Bakterie mogą być zniszczone tylko wtedy, gdy zaczynają się dzielić, tworząc nową ścianę komórkową. Czas podziału Borreli to 12 do nawet 24 godzin, podczas gdy innym bakteriom wystarcza kilkanaście minut. Krętki, cysty i formy L mogą przetrwać w uśpieniu wiele lat czekając na sprzyjające warunki i powodując nawroty choroby, lub w czasie ciąży zaatakować organizm dziecka. Nieleczona borelioza rzadko bywa bezpośrednią przyczyną śmierci, ale wyraźnie obniża jakość życia. Objawy chorobowe mają związek z określonym gatunkiem krętka: B. burgdorferi powoduje objawy artretyczne atakując stawy organizmu, B. garinii jest przyczyną objawów neurologicznych, B. afzelii powoduje przewlekłe symptomy skórne. Przyczyną objawów chorobowych jest toksyna bakteryjna, której ilość z biegiem czasu się zwiększa. Bakteria zakłada mikroskopijne cysty, które wypełnione są toksyną i formami przetrwalnikowymi bakterii. Cysty mają zdolność otwierania się, uwalniając przetrwalniki, które później przybierają dojrzałą postać krętka. Nawet zamknięte cysty uwalniają toksynę, podrażniającą otaczające tkanki, powodując nasilenie się objawów.
Diagnostyka
W pierwszym etapie należy wykazać obecność swoistych przeciwciał IgM lub IgG (w zależności od postaci klinicznej) metodą immunoenzymatyczną. W drugim etapie u chorych z wynikami dodatnimi lub wątpliwymi należy wykonać oznaczenia techniką Western-blot. Obie metody wzajemnie się uzupełniają
Borelioza z Lyme
Borelioza, krętkowica kleszczowa, choroba z Lyme - wieloukładowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie należące do krętków: Borrelia burgdorferi, Borrelia garinii, Borrelia afzelii, Borrelia japonica, przenoszona na człowieka i niektóre zwierzęta przez kleszcze. Borelioza jest najczęstszą chorobą odkleszczową. Zakażenie człowieka następuje poprzez ślinę lub wymiociny kleszcza. Rezerwuarem krętka są liczne gatunki zwierząt, głównie gryzonie.
Wczesne objawy choroby obejmują powstanie charakterystycznego rumienia cechującego się obwodowym szerzeniem się i centralnym ustępowaniem. Rumień wędrujący jest najczęstszym objawem wczesnej postaci boreliozy. Inne wczesne zmiany to rzadko występujący naciek limfocytarny skóry oraz objawy grypopodobne obejmujące gorączkę, ból głowy, osłabienie. Wczesne objawy ustępują w ciągu 3 miesięcy i u części chorych rozwija się postać wczesna rozsiana, która może przebiegać pod postacią zapalenia stawów lub neuroboreliozy albo (rzadziej) zapalenia mięśnia sercowego.
Po wielu latach od zakażenia u części chorych dochodzi do zanikowego zapalenia skóry, przewlekłego zapalenia stawów, powikłań neurologicznych. Borelioza jest rozpoznawana na podstawie dodatnich testów serologicznych oraz występowaniem typowych objawów klinicznych. Zakażenie jest skutecznie leczone za pomocą antybiotyków z grupy penicylin, cefalosporyn oraz tetracyklin.
![[zamknij]](images/layout/close.png "zamknij")
